Insolatie, afgeleid van het Latijnse woord ‘insolation’ wat “blootstelling aan de zon” betekent, is de hoeveelheid elektromagnetische energie (zonne-energie) per oppervlakte-eenheid die ontvangen wordt van de zon.

Kenmerken en Eigenschappen:

1. Maateenheid: Insolatie wordt vaak gemeten in Watt per vierkante meter (W/m^2). Dit geeft aan hoeveel energie een bepaald oppervlak ontvangt gedurende een specifieke tijd.
2. Variabiliteit: De hoeveelheid insolatie die een gebied ontvangt, kan variëren op basis van het tijdstip van de dag, het seizoen, de breedtegraad en de huidige atmosferische omstandigheden.
3. Directe en Diffuse Insolatie: Zonlicht kan direct op het oppervlak vallen of kan worden verstrooid door de atmosfeer. Directe insolatie is zonlicht dat rechtstreeks een oppervlak bereikt, terwijl diffuse insolatie het licht is dat in alle richtingen wordt verstrooid door de atmosfeer voordat het een oppervlak bereikt.

Belang van Insolatie:

1. Temperatuurregulatie: De hoeveelheid ontvangen insolatie beïnvloedt de temperatuur van een gebied. Gebieden dichter bij de evenaar ontvangen meestal meer directe zonnestraling en zijn daarom warmer dan gebieden dichter bij de polen.
2. Klimaat: De variabiliteit van insolatie is een van de factoren die bijdragen aan de verschillende klimaatzones op aarde.
3. Duurzame Energie: Het begrip insolatie is cruciaal voor sectoren zoals zonne-energie. Het kennen van de gemiddelde insolatie van een gebied helpt bij het bepalen van de potentiële energieopbrengst van zonnepanelen.